Welkom!

Je bent hier en dat betekent iets.

​

Ik ben Joanne Nihom. Schrijver, zoeker en waarnemer.
Taal is mijn instrument. Niet alleen om mooie verhalen te vertellen, maar ook om te raken. Te onthullen wat schuurt, wat troost, wat hoop geeft.

​

Voor mij is schrijven verdwalen. In zinnen, in gedachten, in alles wat niet meteen te begrijpen valt. Misschien kom ik daardoor dichter bij de kern. Van mezelf, van de wereld.

​

Het leven is ingewikkeld. We doen alsof we het snappen, maar vaak weten we niets. Oorlog. Ongelijkheid. Onrecht. Wat is toeval, wat heeft betekenis? Misschien ontdekken we het ooit. Misschien niet.

​

Sinds 2005 woon ik in Israël. Een land vol tegenstellingen, vol verhalen. Ik schrijf over wat je zelden in het nieuws ziet. Over mensen die, ondanks alles, kiezen voor contact. Joden, Palestijnen, Arabieren, Christenen. Het zijn ontmoetingen van hoop.

​

Tegelijkertijd worstel ik. Met twijfel. Met mijn geloof in het goede. En met wat het betekent om Joods te zijn in deze wereld van nu. Het is ingewikkeld en niet. Het Joods-zijn in deze kluwen van ingewikkeldheden is niet altijd eenvoudig, maar het is onlosmakelijk verbonden met wie ik ben. En dat maakt me trots.

​

Ik schrijf ook over ongewenste kinderloosheid. Een onderwerp dat vaak stil blijft, onzichtbaar. Maar het verdriet is echt en het verdient taal. Het schrijven verzacht. Het geeft pijn een plek die er mag zijn.

​

Mijn verhalen zijn geen antwoorden. Ze zijn stenen, neergelegd in een oneindige rivier van vragen. In de hoop dat ze iets raken. Een gedachte, een gevoel. Misschien alleen een moment van stilte.

​

Welkom in mijn wereld.